صبح امید

این چشم ها که محروم از یک نگه به یارند
بهتر که کور گردند، بگذار خون ببارند

آن کو قرار دارد کی داغ یار دارد؟
دعوی عشق کم کن عشّاق بی قرارند

آنانکه یاد اویند دائم به جستجویند
حتّی خزان ز هجران در موسم بهارند

قومی کنار یارند امّا زیار دورند
قومی زیار دورند امّا کنار یارند

آنانکه بی تو سوزند سوزند عالمی را
ای وای اگر بدین سوز آهی ز دل بر آرند

ای خانۀ غمت دل، ای فرش مقدمت گل
بر چشمها بنه پا انگار کن که خارند

اشجار سبز با تو کمتر ز نخل خشکند
گل های سرخ بی تو چون شعله های نارند
پاسخ:ممنون هم بابت حضورتون و هم شعر قشنگتون

اللهم عجل لولیک الفرج...



پاسخ: الهی آمین